Κίνηση και ενεργητικότητα συμβουλεύει μία νέα σουηδική έρευνα σε όσους έχουν πόνους στη μέση. Υποστηρίζει μάλιστα πως η αντιμετώπιση . . . αυτή θα είναι πιο ωφέλιμη σε σχέση με την ανάπαυση που συστήνεται συνήθως, τόσο για να ξεπεραστεί το πρόβλημα όσο και για να αποφύγει ο… πάσχων την κατάθλιψη.
Οι ερευνητές της Ακαδημίας Salgrenska του πανεπιστημίου του Göteborg στη Σουηδία έκαναν δοκιμές με ασθενείς που υπέφεραν από σοβαρό οξύ πόνο στο κάτω μέρος της μέσης τους.
Αφού τους χώρισαν σε δύο ομάδες, ζήτησαν από τα μέλη της μίας ομάδας να παραμείνουν σωματικά ενεργά και να κινούνται παρά τον πόνο τους και στα μέλη της άλλης ομάδας να προσαρμόσουν τη δραστηριότητά τους στον πόνο, δηλαδή να αναπαυτούν κατά βούληση.
Όπως διαπιστώθηκε, η κατάσταση της μέσης όσων παρέμειναν σωματικά ενεργοί, παρά τον πόνο, βελτιώθηκε ταχύτερα και πιο αποτελεσματικά σε σχέση με όσους επέλεξαν την ξεκούραση.
Οι ασθενείς και των δύο ομάδων κράτησαν αναλυτικό ημερολόγιο επί επτά μέρες, καταγράφοντας τις δραστηριότητές τους και την εξέλιξη του πόνου τους, αλλά και της ψυχικής διάθεσής τους (συμπτώματα άγχους, κατάθλιψης κ.α.).
Παρόλο που ένιωθαν περισσότερο πόνο την ώρα που έκαναν διάφορες δραστηριότητες, οι πιο κινητικοί ασθενείς ανένηψαν πιο γρήγορα από το πρόβλημά τους και ένιωθαν λιγότερη κατάθλιψη.
Τα μέλη της άλλης ομάδας, που εξαρχής ήταν σε φάση ανάπαυσης και της μικρότερης δυνατής κινητικότητας, είχαν ελαφρώς χειρότερη ψυχική διάθεση και έγιναν καλά σε μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
«Αν κανείς υποφέρει από οξύ πόνο στην μέση του, θα έπρεπε να προσπαθήσει να παραμείνει ενεργός όσο είναι δυνατό και να συνεχίσει τη ρουτίνα των καθημερινών δραστηριοτήτων του στο μέτρο του εφικτού.
Αν δεν υπάρχει συνεχής κίνηση, είναι εύκολο να παγιδευτεί κανείς σε ένα καθοδικό σπιράλ, όπου η αδράνεια, σε συνδυασμό με τον πόνο, είναι πιθανό -στο χειρότερο σενάριο- να μετατραπεί σε μακρόχρονη αδυναμία και σε ανικανότητα εργασίας, πράγμα που τροφοδοτεί περαιτέρω την κατάθλιψη και τον πόνο», επισήμανε η επικεφαλής των ερευνητών.
Οι πόνοι στην μέση ταλαιπωρούν πολύ κόσμο και πλήττουν έως το 80% των εργαζομένων κάποια στιγμή στη ζωή τους, αν και οι περισσότεροι βελτιώνονται στην πορεία ή το πρόβλημα είναι παροδικό.
Για μερικούς όμως οι πόνοι είναι επαναλαμβανόμενοι και εξελίσσονται σε χρόνιο πρόβλημα.
Στο 85 – 90% των περιπτώσεων ο πόνος δεν μπορεί να αποδοθεί σε συγκεκριμένη ασθένεια ή τραυματισμό.
